Snobs, je kent ze wel. Ze leven zo duur dat ze er goedkoop uitzien. Goedverzorgde metromannen en vrouwen met highlights in het haar. Hij heeft een te strakke broek aan zodat zijn zaakje goed te zien is, zij heeft een decolleté waar we u tegen zeggen. Samen hebben ze veel smakeloze lol en wij kijken jaloers toe hoe ze met gemak centjes over de balk smijten.

We komen snobs vooral tegen bij: Bocadero, (wijlen) Strantwerpen (snobs, illegaliteit en schietpartijen gaan blijkbaar altijd goed samen), de Hopper en nieuw in het rijtje: the Skybar (Wij werden hier zo depressief van een groepje dat een champagnefles ontkurkte en lachte toen de helft van de inhoud de lucht inschoot en verdampte, dat we het balkon opvluchtten. Wat de meesten daar waarschijnlijk als uitzicht zien, zagen wij vooral als uitvlucht…).

In de Schutterhofstraat kan je de winkelende snobs aanschouwen: mannen met hoeden en felgekleurde broeken, die de tasjes vasthouden, en vrouwen met mantelpakjes en hoge hakjes (en dan maar weer schelden op de burgemeester ‘die stenen, da kan toch nie’). De Schutterhofstraat en het daaropvolgende Hopland lijkt oneindig voor zij die elke winkel afgaan. Daar moet een break in style tussen zitten, bedacht Julien. Et voila: op de hoek van de Schutterhofstraat en de Wapper zit nu Julien Bar Tabac. Een krantenwinkel, sigarenboer en koffiezaak ineen. Hier kopen snobs hun sigaren, jij jouw sigaretten. Krantje of tijdschrift, lekker koffietje, wellicht een croissantje met boter en confituur erbij en je kan heerlijk de dag beginnen en doen alsof je in Parijs bent.

Het beste tijdstip om naar Julien te gaan, is op een zonnige dag om een uur of 16. Dan rusten de snobs even uit op het terras in de Schutterhofstraat en jij kan dan met een beetje geluk in het raam zitten op de Wapper waar precies genoeg plaats is voor twee stelletjes (fantastisch concept). Bestel een koffietje, of nee, fuck it: ‘Toch maar een rosé.’ Want als je bij Julien zit, doe het dan goed! Dit turquoise bankje is de ideale zonspot om naar de winkelende menigte te kijken, hier valt nog wat te lachen dus. Na een uurtje Parijs hadden wij het wel weer gezien en liepen terug het Antwerpse in, richting café De Duifkens. Tsja, verschil moet er wezen hè.