Hij heeft een blauw petje op, een Hawaiibroek aan, een geel bord in zijn hand en op zijn T-shirt staat ‘ik ben Mark de Maan-Man’. Met een grote glimlach op zijn gezicht loopt hij over de Vrijdagmarkt, gratis en voor niks krijgt hij het zonnetje erbij. Vanaf het terras kijken we nieuwsgierig naar de man die met trots zijn boodschap verkondigt aan het Vrijdagmarktse publiek: ‘’Vrouwen aan de pil krijgen minder sex-appael en brengen mannen op de rand van een zenuw-inzinking door hun droge doos en hun dorre roos.’’ Hoe kan het ook anders dat hij voor ons tafeltje stil blijft staan.
Mijn vriend leest de tekst hardop en beaamt de boodschap. Hij lacht om zijn eigen gevatheid, ik lach schaapachtig met hem mee en tik snel de rosé achterover. ‘Bent u aan de pil, mevrouw?’ vraagt de man. Wat een vragen voor een vrijdagmiddag in september, denk ik. ‘Bent u aan de vrouw, meneer?’ vraag ik terug. Hij valt, heel verstandig, op mannen, maar er moet iemand zijn om mij te waarschuwen.
Mijn ouders schuiven ook aan. De babyboomers. Maar van booming was er weinig sprake, ik heb ze nog nooit in mijn leven dronken gezien en als er een seksscène op de televisie was dan moesten we toevallig allemaal naar de wc (behalve mijn broer, maar dat is weer een ander verhaal). De man richt zich nu ook tot de mensen die mij blijkbaar ooit verwekt hebben en leest voor uit zijn zelfgemaakte folder:
“Vrouwen die al tien jaar aan de pil zijn, hebben bijna geen orgasmes meer, noch door toedoen van een man, noch aan de hand van masturbatie. Door de pil hebben ze minder libido. Daardoor krijgen ze een droge kut en een dik gat. Het dik gat is niet het grote probleem…”etc etc. Ik bestel met haast nog een rosé. ‘Maak er daar twee van,’ zegt mijn moeder snel tegen de serveerster.
Na zijn betoog, wat natuurlijk totaal niet ongemakkelijk was, mogen we van hem een kleur uitkiezen om onze relaties te testen. Mijn ouders kiezen allebei geel (ze zijn het type ‘zelfde fiets, zelfde regenbroek, zelfde mening’ zo handig). Ik kies roze en mijn vriend, hoe dom, kiest hetzelfde. ‘U heeft een extreem natte doos en u bent een extreem geil wijf,’ zegt de man tegen mijn moeder. Ook mijn vader is met zijn sokken in zijn sandalen extreem geil, ik heb een medium natte doos en mijn vriend blijkt natuurlijk op mannen te vallen.
Nu lachen we alle vier schaapachtig. Ik kijk naar mijn ouders, hebben ze dan echt (nog) seks? Ik kijk naar mijn vriend en vind die over elkaar geslagen benen plotseling heel verdacht. De rosé wordt me teveel. Ik kijk naar de man, die net zijn betoog over ‘de maanlanding is bedrog en er zitten maar 360 dagen in een jaar’ wil beginnen. ‘Nee, nee, nee,’ roepen mijn ouders in koor. Om ons te beschermen zetten ze er een punt achter. Net als vroeger toen we nog samen op de bank televisie keken.
Terwijl het zonnetje ondergaat, lachen we hem na. Maar de man is niet dom. Hij wilde gewoon een praatje maken op een vrijdagmiddag in september, de mensen bewust maken van hun onwetendheid. De mensen noemen hem de stadsgek, maar hij weet wel beter. Hij is Mark de Maan-Man.
Op Wikipedia heeft hij o.a. dit over zichzelf geschreven: Mark Peeters wil anoniem blijven en gebruikt de veelvoorkomende achternaam als pseudoniem. Zo hoopt hij een eventuele aanslag of moordpoging van NASA te voorkomen. Je kunt Mark’s betogen lezen op markpeeters.skynetblogs.be. Aanrader!
Door: Emma Lesuis