Wij janken, janken toen we hoorden dat de ‘Dansing Chocola’ haar deuren had gesloten. Hoe konden ze ons dit aan doen? Ons favoriete eetcafé! Waar in hemelsnaam moest de gewone mens nu naartoe op het Zuid als hij/zij én goed wilde drinken én goed wilde eten? Gelukkig heropenden de oorspronkelijke eigenaars het populaire eetcafé. What had changed?
Wij ploften neer op het terras op een vrijdagavond. Omdat het zonnetje haar werk had gedaan die dag, zat het overvol. We bestelden een fles rosé en kraantjeswater. We lieten een klein traantje omdat de calamaresringen van de kaart waren verdwenen en omdat de menukaart zelf een lelijke gouden glanskleur had gekregen, maar daar bleef het bij. We bestelden een spaghetti met gamba’s in basilicum-tomatensaus en stoofvlees met frietjes. Uiteraard waren we zeer kritisch want hier hadden we al duuzend keer gegeten, we waren benieuwd of de nieuwe Dansing Chocola de oude zou overtreffen.
Het eten was heel goed en niet alleen omdat we megatrek hadden, het was simpel en lekker. Zoals we waren gewend. Het is dat het onbeleefd schijnt te zijn om de borden af te likken, anders hadden we het gedaan. (Om toch eventjes te zeiken: het kleine vierhoekige spaghettibord was door de grote hoeveelheid zeer onhandig en we kregen geen bakje om de resten van de gamba’s in te doen noch om onze handen te wassen. Dra-ma.) Na het diner kregen we ‘wat’ vers fruit met slagroom. ‘Wat’ was een grote bak met banaan, appel, druif, aardbei en meloen. Za-lig.
De rosé was te snel op, het oude vertrouwde bier werd op tafel gezet. We hadden gepland om de avond te beginnen bij de Dansing Chocola en de nacht in te gaan bij een of ander feestje. Maar we konden niet meer, we waren voldaan. We rolden naar huis. Bedje in, oogjes dicht. De volgende dag werden we wakker met de gambasmaak in de mond en we keken elkaar aan zonder iets te zeggen. We dachten allebei hetzelfde, wat was het een ouderwets heerlijk avondje en hoewel we iets minder stoofvlees kregen dan voorheen, had de nieuwe Dansing Chocola misschien toch de oude overtroffen. Wie had dat gedacht?