In Antwerpen wordt vaak gelachen met de Leuvenaartjes, die als vissen in een bokaal niet beseffen wat er achter hun kerktoren ligt en die walgelijke stopwoordjes als ‘ket’ en ‘gemaan’ in de openhangende mond nemen. Genoeg gelachen nu. Het is immers geen Antwerpse, maar wel een 25-jarige Leuvense (= Tine) die de topontbijtplek Farine van de dood heeft gered. Zulke heldendaad verdient een erehaag in de plaats van hoongelach.
Mede dankzij het sektarisch verleden van de Leuvenaars (scouts, chiro, internaat), weten we dat ze altijd voor elkaar klaar staan. Begint de één een Pandafeestje in Antwerpen, is de rest van Leuven (het is maar klein) erbij voor een dansje. Wij hadden wel zin in wat Leuvense gezelligheid en besloten een zondagochtendantikaterontbijt te eten bij Tinsel (afgeleide van Tine).
We lachten hemelsbreed toen we de verbeterde indeling en de vormgeving zagen. Iel schoon. Maar we lachten minder toen we lang moesten wachten op onze favoriete Normo koffie en groene thee. We hadden het kunnen weten, Leuvenaars slapen uit op zondagmorgen… Ergens had Tine wel op de afwezigheid van haar vriendjes gerekend, want de bestelling moesten we zelf op een briefje schrijven en bij haar afgeven.
Toen ze het ontbijt -inmiddels lunch- kwam brengen excuseerde ze zich voor de vertraging. ‘Ik ben pas net open.’ Ze lachte haar tanden met spleetje bloot, waardoor we haar onmiddellijk vergaven. Het eten was héérlijk, de koffie nog beter, we konden het niet helpen, we werden verliefd (op Tine of op Tinsel daar zijn we nog niet uit). Het enige waar we niet blij mee waren, was dat haar Leuvense broeders en zusters niet een handje mee hielpen. Te veel gedronken weer zeker? Zij stond er wel he mannekes. Tinsel welkom in Antwerpen, we’ve got your back.
Op zondagavond nodigt Tine je uit om zelf te kokkerellen bij Tinsel!